Παρακάτω αναλύονται άμεσες και έμμεσες αιτίες της υποβάθμισης του αγροτικού τομέα, γεγονός που τονίζει την ανάγκη για τη εφαρμογή της ψηφιακής γεωργίας ως λύση για τη μη επαρκή καλλιεργουμενη εκταση παγκοσμίως.

Αποψίλωση ακατάλληλων για καλλιέργεια εκτάσεων: Η αποδάσωση είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα  υποβάθμισης αλλά και καταστροφής των φυσικών πόρων της γης που έχουν ως αποτέλεσμα τη διάβρωση του εδάφους από το νερό. Η αποψίλωση γίνεται πηγή υποβάθμισης όταν η εκκενωμένη γη είναι επικλινή ή έχει ρηχά διαβρωμένα εδάφη και ακολουθείται από κακή διαχείριση.

Υπερβολική κοπή της βλάστησης: Οι αγρότες κόβουν φυσικά δάση και δασικές εκτάσεις για να αποκτήσουν ξυλεία, καύσιμα και άλλα δασικά προϊόντα. Η ανεξέλεγκτη αποψίλωση της βλάστησης οδηγεί σε διάβρωση του εδάφους από το νερό αλλά και από τον αέρα, με αποτέλεσμα η γη να γίνεται ολοένα και πιο ακατάλληλη για καλλιέργειες τροφίμων.

Ανεπαρκής περίοδος αγρανάπαυσης: Η εναλλαγή των καλλιεργειών στο ίδιο αγροτεμάχιο ήταν μια συνηθισμένη γεωργική πρακτική, σε μια εποχή όπου η χαμηλότερη πληθυσμιακή πυκνότητα επέτρεπε τις περιόδους αγρανάπαυσης. Ωστόσο, η αναγκαστική μείωση της περιόδου αγρανάπαυσης οδήγησε σε μη βιώσιμη ανάπτυξη.

Υπερβόσκηση: Η υπερβόσκηση οδηγεί άμεσα σε μείωση της ποσότητας και της ποιότητας της βλάστησης, γεγονός που με τη σειρά της οδηγεί σε μείωση των φυσικών ιδιοτήτων του εδάφους και κυρίως στην αντίσταση του στη διάβρωση.

Ακατάλληλη εναλλαγή καλλιεργειών: Λόγω των οικονομικών πιέσεων, οι αγρότες έχουν υιοθετήσει μονοποικιλιακές καλλιέργειες παγκοσμίως με βάση τα δημητριακά, αντί για πιο ισορροπημένες εναλλαγές καλλιέργειας.

Μη ισορροπημένη χρήση λιπασμάτων: 

Όταν η γονιμότητα του εδάφους έχει μειωθεί, οι γεωργοί προσπαθούν να 

διατηρήσουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών μέσω των λιπασμάτων. Αλλά αυτό έχει οδηγήσει σε ανισορροπία εδάφους-θρεπτικών ουσιών.