Η Ψηφιακή Γεωργία αλλάζει τον κόσμο
Η γεωργία 4.0 ή αλλιώς η ψηφιακή γεωργία υποδηλώνει μια νέα εποχή στο γεωργικό τομέα που αξιοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία για να ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια στις ανάγκες των καλλιεργειών, των αγροτών και των καταναλωτών. Προβλέπεται ότι η γεωργία 4.0 θα λύσει τα προβλήματα επισιτιστικής ασφάλειας του μέλλοντος που συνδέονται με την ποσότητα και την ποιότητα της παραγωγής αλλά και τον υπερπληθυσμό.
Κατά τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, οι εταιρείες μηχανημάτων και βιοτεχνολογίας συλλέγουν ακριβείς μετεωρολογικές προβλέψεις μέσω της συλλογής δεδομένων/στοιχείων σχετικά με το έδαφος, την υγρασία, την υγεία των φυτών φυτών και την παρουσία ασθενειών με τελικό σκοπό την αξιοποίηση των δεδομένων αυτών για την επέκταση των δραστηριοτήτων και των κερδών τους. Όταν η βιομηχανία πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών (ICT) μπήκε στον αγροτικό τομέα, γεννήθηκε η ψηφιακή γεωργία.
Οι πολυεθνικές εταιρείες γεωργικών και βιοτεχνολογικών επιχειρήσεων αγωνίζονται για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς σύμφωνα με μελέτες, περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν σήμερα από την πείνα και μέχρι το 2050 θα πρέπει να παράγουμε 70% περισσότερα τρόφιμα για να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες παγκοσμίως.
Παρακάτω αναλύονται άμεσες και έμμεσες αιτίες της υποβάθμισης του αγροτικού τομέα, γεγονός που τονίζει την ανάγκη για τη εφαρμογή της ψηφιακής γεωργίας ως λύση για τη μη επαρκή καλλιεργουμενη εκταση παγκοσμίως.
Αποψίλωση ακατάλληλων για καλλιέργεια εκτάσεων: Η αποδάσωση είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα υποβάθμισης αλλά και καταστροφής των φυσικών πόρων της γης που έχουν ως αποτέλεσμα τη διάβρωση του εδάφους από το νερό. Η αποψίλωση γίνεται πηγή υποβάθμισης όταν η εκκενωμένη γη είναι επικλινή ή έχει ρηχά διαβρωμένα εδάφη και ακολουθείται από κακή διαχείριση.
Υπερβολική κοπή της βλάστησης: Οι αγρότες κόβουν φυσικά δάση και δασικές εκτάσεις για να αποκτήσουν ξυλεία, καύσιμα και άλλα δασικά προϊόντα. Η ανεξέλεγκτη αποψίλωση της βλάστησης οδηγεί σε διάβρωση του εδάφους από το νερό αλλά και από τον αέρα, με αποτέλεσμα η γη να γίνεται ολοένα και πιο ακατάλληλη για καλλιέργειες τροφίμων.
Ανεπαρκής περίοδος αγρανάπαυσης: Η εναλλαγή των καλλιεργειών στο ίδιο αγροτεμάχιο ήταν μια συνηθισμένη γεωργική πρακτική, σε μια εποχή όπου η χαμηλότερη πληθυσμιακή πυκνότητα επέτρεπε τις περιόδους αγρανάπαυσης. Ωστόσο, η αναγκαστική μείωση της περιόδου αγρανάπαυσης οδήγησε σε μη βιώσιμη ανάπτυξη.
Υπερβόσκηση: Η υπερβόσκηση οδηγεί άμεσα σε μείωση της ποσότητας και της ποιότητας της βλάστησης, γεγονός που με τη σειρά της οδηγεί σε μείωση των φυσικών ιδιοτήτων του εδάφους και κυρίως στην αντίσταση του στη διάβρωση.
Ακατάλληλη εναλλαγή καλλιεργειών: Λόγω των οικονομικών πιέσεων, οι αγρότες έχουν υιοθετήσει μονοποικιλιακές καλλιέργειες παγκοσμίως με βάση τα δημητριακά, αντί για πιο ισορροπημένες εναλλαγές καλλιέργειας.
Μη ισορροπημένη χρήση λιπασμάτων:
Όταν η γονιμότητα του εδάφους έχει μειωθεί, οι γεωργοί προσπαθούν να
διατηρήσουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών μέσω των λιπασμάτων. Αλλά αυτό έχει οδηγήσει σε ανισορροπία εδάφους-θρεπτικών ουσιών.
Οι τρεις γενικές τάσεις όπου η τεχνολογία φέρνει την επανάσταση στον αγροτικό τομέα επιτρέπουν
-
- στους καλλιεργητές να παράγουν διαφορετικά χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές καθώς θα χρησιμοποιούν τις ελάχιστες απαιτούμενες ποσότητες λιπασμάτων ή φυτοφαρμάκων και θα στοχεύουν σε πολύ συγκεκριμένες περιοχές.
- τη χρήση νέων τεχνολογιών για την παραγωγή τροφίμων στους καταναλωτές,
- αύξηση της αποτελεσματικότητας στην τροφική αλυσίδα, και
- να ενσωματώσει διεπαγγελματικές τεχνολογίες και εφαρμογές.
